İnsanlar tanıdım. Kendilerinin bile bilmediği şeylere şahit oldum belki.

İnsanlar gördüm. Ne hissettiklerini hiç bilemedim.

İnsanlar geçti yanımdan varlığını bile hissetmedim.

İnsanlar bildim.

Birçok şeyi öğrendiğim insanlar.

İnsanları sevdim.

Dertlerini dert edindim. Belki onlar kadar yanmadı canım ama acılarını ben de çektim.

İnsanlar sandım.

Herkesi gerçekten insanlar sandım.

Yüreklerini, içinde taşıdıkları şeyin sevgi olmadığını gördüğümde hayal kırıklığına uğradım.

İnsanlar saydım.

Tahminimden fazlaydılar.

İnsan saydığım insanları insandan saydım.

Tahminimden acımasızdılar.

İnsanlara inandım.

Kendilerinin bile kendilerine inanmadıkları kadar onlara inandım.

İnsanlar bunu hiç bilmediler.

Bazılarına anlatmaya çalıştım, bazıları da beni hiç görmediler.

Sonra ben kendime bir dünya yarattım.

Herkesi kendim gibi sandım.

Sonra kendimi de hayatın akışına bıraktım.

Nehirler gibi...

Sular akar yatağını bulur.

İnsanlar yürür kendini bulur...