Gök gece kadar karanlık
Sen siyah bir örtüsün
Güneş doğsun istemem
Düşerken denize ay yüzün
Bir esmer ve bir çiçek;
Duruyor sessiz sessiz
Vakit ne de çabuk geçecek
Yan yanayken ikimiz
Ay sabaha,
Güneş geceye kavuşurken
Nasıl isterim ölümü sensiz
İki tezat rengiz biz
Siyah ve beyaz;
Birinden kir akıyor
Birinden naz
Günler alacak
Bir sonraki vuslat
Gitme dur kal biraz
Senden çok hasretinle büyürken
Kimse bu kalpte çiçekler açtıramaz
Bir aralık ayı, kışın tam ortası
Yürekler sıcacık da
Kalpte gönül yarası
Bir fotoğraf çekinelim, dedin de
Gözlerinin ta içine baktım
Kırk yıllık hatırın için
İki cümlelik satırlara saklandım
Hür geziyorum sanma sakın
Hapis yatıyorum gözlerinde
Elbet bir gün
Belki hiç
Belki yarın
Tutacağım ellerinden
