Sıra sıra dağlar,

Bir salıncak ve ben.

Neşeyi severim ben.

Bazen öyle saçma şeylere neşelenirim ki 

Umut basar yüreğimi ve sonra keder.

Ne zaman gevşerim diye beni takip eder.

Gülmeyi bıraktığım an yapışır enseme,

Kuvvetlice silker.


Ben bir şeyi sevince çok severim.

Anne gibi severim

Evlat gibi

Bahar gibi

Salıncakta kıkırdayan bebe gibi severim

Kıyafetlerini severim,

Kitapları severim,

Duvardaki şekilden şekle benzettiğim lekeyi severim.

En büyük eksikliğin insanları severim.


Bende çok sevme hastalığı var.

Dostumun bakısındaki çiçek solunca beni dert tutar.

Kardeşimin sesi neşe salmasa,

Yüreğim kendi kendini boğar

Ya annem?

Bakışına gölge düşse, sesine el değse!

Yüreğim yanar.


Dert tutar, boğar, yakar, sarsar, dalar, parçalar

Eririm ben.

Gün gün eririm!

Bir dilim bir iğne olur delerim.

Elimden bir şey gelmezse elimi keserim.

Ben herkesi severim,

Çok severim!

Bir kendime yetmem, kendimi döverim.