Uykumdan uyandım yüreğimin sıkıntısından

dedim ki: bundan şiir olmaz mı?


unut diye yazmadım ki hiçbir şiiri

umut diye yazdım

bu hüzün kokan ruhu tütsülerle kapladım

balkondan sarkıttım baş aşağı da geçmedi kokusu

hayatımın dalgalandıkça bulanan sularından

kendi canımın pazarında

çürük diye tezgâh altına terk ediyordum ruhumu

içimde yarattığınız dalganın içinde

yine size doğru kulaç atıyordum

uykularımda sıktığım yumruklarımın bıraktığı

derin tırnak izleri arasında unutuyordum onu

ben sarı yağmurluk giysem

yaz geliyordu

...