Bugün de dün gibi. Yarın da bugün gibi olacak. Sadece tarih değişiyor. Ben aynı ben, gün aynı gün. Gün doğumu ve gün batımı. Artık böyle bakıyorum günlere. İçi boş tenekeden farkı yok hayatın. Etrafta sesler var. Her kafada bir ses. Hepsi boş. Hepsi bomboş. Her gün biraz daha kaçmak istiyorum hepsinden, herkesten. En çok da kendimden. İnsan kendinden kaçabilir mi diyeceksiniz ama ben bunu en azından denedim. Kendimi kandırma seansımın bilmem kaçıncısıydı bu. Koştum durdum sürekli. Ne kadar hızlı koşarsam o kadar çabuk uzaklaşırım sandım. Bilmediğim sokaklara saptım. Ne büyük kaçış. Öyle sandım. Bütün sokaklar birleşti, yol yine bana çıktı. Çıkmaz sokaklarda bile kendimle karşılaştım. Aynalar ülkesiydim sanki. Ne yana dönsem ben. Adım başı ben. Adım sonu ben. Nasıl da kaçtım ama benden yine bana.