Kafam sarmaş dolaş olmuş.
Keyfe keder " Şerefe!" der olmuş bana.
Hücrelerim isyan eder, anarşiyi öğrendiler.
Ben kendi hücremde duvarlarıma hitâbeler yazmışım.
Yalnızlığımla dul kalmışım.
Elinden tutup gezdiririm.
Çevre çevre kokular vurunca şakaklarıma,
Anılarımı arşivimden çıkartırım.
Kıyıya vuran deniz kabuğuyum ben.
Buldular beni.
Tanımadan koleksiyonlarına eklediler.
Farketmeden inancımı kaybetmişim denizlere.
Son izmaritimi kendi bedenimde söndürdüm.
Alev almadım, içim yandı.
Tok karınlara en iyi ilacım ben.
Her baharın gelişi farklı bana.
Dargın baktım suratına.
Oysaki çok severdim baharımı.
Eylül kapıma dayanınca kendime pansuman yaptım.
Zincirlerimi en derinden kilitliyorum.
Bendimi, prangalarım bileklerimi kanatana kadar sıkmaya adıyorum.
