İnsan kibrinden kaçamıyor sanırım. Çünkü ben hiç beceremedim. Bedenim asırlardır dünyada kalmış gibi birçok şeyi becerebiliyor...
Bengi'm, kendimi kandırmakta ve şartlamakta o kadar iyi oldum ki; ben olmanın cazibesi beni birçok şeyden etti. Sanki her şeyin yükü omuzlarımdaymış gibi, başım karşında hep eğik. Halıdaki tüyleri elimle toplama hastalığına yakalandım. Yağmur ve rüzgar sesleriyle ritim tutarak kendimi yukarı çıkarmaya çalışıyorum. Bu japonlar çok ilginç hayal gücü eserleri çıkarıyorlar. Ben daha kuyudan çıkamıyorum. Yeryüzü, evrenin sonundaki yıldızlar kadar uzak gibi. Hiç çıkmasam ne değişir ki Arya'm? Sanırım İç Anadolu içimden çıkmadığı için, içinde bulunduğum halden çıkmak da korkutuyor. Sanırım, sanmadığım birçok şey yaşanıyor şu anda. Anlar da garip ama hiçbiri şu an kadar gerçek gelmiyor. Adın Bengi Arya olmasaydı yine sonsuzca yankılanır mıydın içimde? Kaldı ki içim, içinde olduğum kuyudan çok daha fazlası. Bir savaşta bana karşı adil olunacaksa eğer; ellerim bağlı ve karşımda kılıçlı olman gerekir. İpleri kesip esaretimi yıkarsın. 50 yıl göremesen beni, bir bakışımdan her şeyi anlarsın. Burnundan öperim.
17A42N
