Merhaba, benim adım Kadın
Vardır aslında daha birçok adım
Kimileri bana anne der
Kimileri kızım, kimileri hanım
Ağlamayı daha anne karnında
Annemden öğrendim ben
Ama doğduğum günden beri
En çok gülmeyi sevdim
Gülümsemelerimi aldılar elimden
Ben inatla tebessüm ettim
Benim adım Kadın
Bugün evimin mutfağındaysam
Yarın belki mezardayım
Benim adım Kadın
Çok sevildiğimden akar kanım
Tek tek çiçekleri takmak isterken saçlarıma
Tel tel düşüyorlar avuçlarıma
Bembeyaz gelinlik hayali kurarken
Kefenliyim toprak altında
Benim adım Kadın
Hani cenneti altında ayaklarımın
Sözlerini vardı hani bana
Hastalıkta, sağlıkta, her anımda
Şu karanlık şehrin boş sokaklarıdır
Bir tek bana yasak edilen
Geç saatlerin dakikalarıdır
Tek benim adıma işleyen
Benim adım Kadın
Daha doğmadan zincirlenmiş ayaklarım
Benim adım Kadın
Söyler misiniz?
Ne zaman güvercinlere kavuşacağım?
