Ben mi fazla hassasım yoksa olması gereken böyle mi? Fazla hissettiğinizi ve bunu durduramadığınızı fark ettiğiniz zamanlar oldu mu hiç? Ben mi fazla empatik davranıyorum yoksa insanların mı duyguları körelmiş?
Benim bu hayatta en iyi yaptığım tek bir şey var. O da yaşamak...
En küçük şeylere bile anlamlar yüklemeye bayılıyorum.
Çünkü var olan şeyler sadece benim anlam yükleyebildiğim kadar varlar.
Bu yüzden en derinden hissetmeyi çok seviyorum. Zaman zaman yorucu olabiliyor tabii ki. Tüm bunlara rağmen beni hayatta tutuyor. Olmak istediğim insana biraz daha yaklaştırıyor
Mesela kocaman ağaçların olduğu bir parkta temiz ve biraz soğuk olan havanın ciğerlerime dolması
Sahilde dalgaların çıkardığı sesi kulağımda tutmaya çalışırken bir yandan ufuk çizgisini izlemek dalgaların çıkardığı hışırtının ve mavi çizginin içimdeki tüm karmaşayı alıp götürmesi
o sırada esen rüzgarın verdiği serinliği tenimde hissetmek
Yaşamaya değer bir his veriyor ruhumun derinliklerine
Güneşin verdiği sıcaklığın tenimi ve ruhumu okşamasıyla içimi bir sevinç kaplaması
Paylaşmak istememe neden olacak büyüklükte sevgi arzuluyor
Yüreğimin en dip köşelerimdeki fırtınaları dindiriyor
Bu küçük şeylerin verdiği umut hissiyatı beni hayatta tutmak için yeterli
Her canlıyı sevebilmek mesela
Böcekleri, solucanları, fareleri
Evet belki size bir çiçek yada bir kelebek kadar güzel görünmüyor olabilirler ama aslında hepsini bu kadar güzel yapan ve ortak kılan şey korumaya çalıştıkları bir canları olması
Sadece yaşamaya çalışıyorlar...
Belki de basit oyunlardır kendime oynadığım, yaşayabilmek adına
Acınası duruyor olabilir de ama aslında güçlü bir ruhun ta kendisi bu
Sarsılmaz ve sevgi dolu bir ruhum var
Ve bu kendime saklayamayacağım kadar fazla
Demem o ki, eğer hissedebiliyorsanız bu sizi hayatta yapar ama en önemlisi insan yapar.
Ağlamaktan korkmayın, üzülmekten
Ya da sevinmekten, eğlenmekten
Gerekiyorsa öfkelenin
Ama hissedin çünkü biz buyuz
ve kim olduğunuzdan korkmayın
Duygularınızı görmezden gelmeyin
Onlardan korkmayın...
