Hayatım hep sonuna gelmeden bıkılmış bırakılmış bir kitap gibi.. ne devam edesi gelir insanın ne de heyecan verici bir yanı olmadığı için değerli birine hediye edilesi … işte böyle geçti koskoca ömrüm bir kitabın tam ortasında ne başında heyecan vardı ne de sonu ümit verici… tek istediği sevilmekti oysaki şu deli gönlümün derdi . Belki yanında birkaç süslü önemsiz şeyler… Elbette az da olsa kendinde sevdiği şeyleri vardı belki de bir kaç hayali.. Ne yazık ki onu da hayatının kitabını karıştırırken o deli rüzgar gelip koparıverdi güzelim sayfalarından. Rüzgar dinmişti terketmişti orayı çoktan ama ondan geriye kalan güzellikleri de kendisiyle alıp götürüvermiş, kurak çorak bir kalbe su misali hayat vermişti. Hikaye bu ya hiç açmayacak bir toprakta can bulmuştu o güzelim şeyler herkes de sevmişti nerden geldiği bilinmeyen o güzelliği , yakıştırmıştı o kurak topraklara. rüzgar da sevmişti azıcıkta gururlanmıştı yaptığı meziyetten. Hani en başta demiştim ya hayatım yarım kalan bir kitap gibi diye. Sonunu merak ediyorsanız eğer söyleyeyim çok da matrah bir son bulmayacak kötüler mutlu mesut yaşayacak hayattan can damarları koparılan ise o kitabın ortasında bir o ana bir bu yana savrulup ömür tüketecek . Rüzgar mı? İşte o her zaman bir yerlere esip gürlemeye devam edecek gittiği yerlere benden ve benim gibilerden güzellikler koparıp kendisiyle götürecek!
SON!
