adımlar ıslak,
akşamı gece etmeye doğru
seksek oynayan çocuklar gibi içimde bir şeyler kıpraşır
anlam veremem bazı zaman hatıralarına
gitmeyi tercih etsemde yalnızlıklara
sahte kalabalıklara hapsoldum.
dert bu benimdir
anlatamam
konuşamam
duymak istemem daha da fazlasını
içime karanlık doğmuş
isler yapıştı üstüme
ben kuruntunun evladıyım
büyük rahatsızlıkların ev sahibi
kötü düşlerin başıyım
söyleyemem zorlama işte
nedenini ben de bilmiyorum
bir derttir ki boyumu aşmış
sanki kelepçelerleyim
peşime avcı
ruhum av
sözüme yalancı
sessizliğime doğruluk dedi.
sonra etti akşamı gece
sormadı bir nasılsın
başladı tek düze kendini anlatmaya
kulaklarım duymaz
boşuna bağırma
işitmem
ses boşlukta uzar gider
ben yankılarla yetinmeye uyumuşum.
başlamışım susmaya
o gün bugündür tek kelime edemedim.
pus etmem
sisi kaldırın üzerimden
bir renk biliyorum siyah diye
etrafımı kaplamışlar
üstümde bir beyaz
zamanı gelince biliyorum
buna umutsuzluk diyeceksiniz
siyahın beyaza intihar girişimleri
sonra ben bir kaçak gibi geçeceğim aranızdan
dolaşacağım sanki en renksiz benmişim gibi
daha çok anlatacaksınız
duymak benim için bir günah olarak veda edecek sizinle
beni unut ve hatıralarımı yak
kaybolanı bırak
ben gittiğimde...
