Basit bir insanım, bakmayın bu gökyüzünü seyredişlerime
Akan zamana serzenişlerime
Zeval gelince insanların gözündeki mükemmel bene
Tutuşur hemen eteklerim, divane olurum birden
Herkes sevsin isterken beni
Herkesi sezmekten feragat etmek için büyük bir istenç duyarım
Basiretimin bağlı oluşunu, annem ve Allaha bağlarım
Allahı biraz tanır, bilmediğim yerlerini kafamdan atarım
Pek sevmem ondan, pesimist bir insanım
Beslediğim kargalar oymadan gözümü, ben kargaları beslemeyi bırakırım
Bezirgan başı açmayınca kapıyı haşırı bir çocuk olup kırmaya kalkarım
Kınadığım şeyleri yaparken, kendime umarsızlıktan köşe de kaparım
Umrumda değildir hayat, har vurup harman savurduğumdur salt
Ben son derece bayağı bir insanım, inceden bir yağmur yağınca melankoliye bağlar, boyuna yağınca uykuya dalarım
Karıncaları ezmekten
Sıcak yaz günleri köpeklerin gözünün içine baka baka su içmekten, gizli, korkunç bir zevk duyarım
Çin'den fizana, yarından bugüne çok yol kat eder
Çağırınca komşu yardıma, üstüme atalet çöker
Debelenir dururum bahaneler içinde
"Gelemem çünkü"
"Şey"
Kendime müslümanım, mevzubahis olunca kendim allı pullu mutluluklara kalırım
Insanların kahkahasını ise, nefretle boğazlarım
Gülmesinler isterim
Mutlu olmasınlar
Yaşamasınlar hatta
Tek yasamak sıkmasa canımı, hilkatimda çirkin bir şey yönlendirmese beni insanlara
Kazınsın isterim kökleri cumhurca
Ama işte
İğrenç bir insanım, nefret ettiklerime dahi muhtacım...
