Sessiz çığlıklarımı kimse duymuyor biliyorum

Canavarlarımı sımsıkı tutuyorum

İpleri sağlam ama kollarım yorgun

Sanrılarım hep yük omuzuma

Açgözlü yanım istiyor dünyayı ayaklarımın altında

Bir şölen yankılanıyor güneş tam tepedeyken zihnimde,

adı "umut"

Ama Ayla her gece başucumda "intihar"

Sabahlara hep terli ulaşıyorum

Çünkü rüyalarım korkunç

Ben kâbus görmem

Beni bıçaklarlar hep mutluluklarımdan

Hep ama hep rezil olurum sözlerimle

Ve en önemlisi yaralarımdan sızan kanıma bulanmış

sayfalarım

İstemiyorum artık yaşamak

Münzevi duygularım sorumlu dizelerimden

Yakınlarımın duaları burnumda

Nefes alamıyorum onlarla

Sokaklarım çıkamaz artık denizlere biliyorum

Dünya soğuk, karanlık bir duvar gibi karşımda

Boyalarım iz bırakmıyor onda görüyorum