Soğuk havadan ve dumandan bir nefes...
Saçlarının güneşin kızılına bulandığı vakitlerde,
Birden açılıverdi göğsümdeki kafes,
Ciğerlerimden bıraktım havaya sana olan aşkımı.
Ruhunun ruhuma uğradığı zamanlardaki heves
Bir kaç kelime belki bir şiir yazımı
Ve ince bir düş tınısı
Sana hiç okuyamayacağım berceste
Gitme
Hiç gitme
Yüreğimin devası
Ellerinin sıcaklığı, gözlerinin karası
Beni yine derin huzurlu uykulara daldırır
Kim bilir deliye çıkartırım adımı
Zihnimde herkesle karışır herkes
Bir sen seçilirsin, sığınak gibi derin, su gibi aheste
Avuturum yüzyıllarca aklımı.
Ancak seninle bir hayatı kalbim kaldırır.
Ve yaşarım dünya denen bu kodeste
Kevser KULA YABANSU
