Babamın bir kayığı vardı.

İçi kan dolan ama hiç batmayan.

Beyaz gül yaprakları rüzgârlarla savrulur,

Annemin gülüşleri kayığa dolardı.


Beyaz güller vardı,

Seni bana getiren.

Seni benden götüren,

Kanlı kayıklar vardı.