ne zaman görsem
çocuk parklarını hüzünle izleyen
boğulan muhtelif anılar içinde
kambur bir insan
içime bir alev yeşerir
kaybolur giderim
acıların ihtimalleri arasında
sanırım ben de en çok çocukluğumu özlerim
ve yanarım
annemle babamın kaybettikleri
gamzeli yanaklarına
İdil
2020-10-27T18:37:49+03:00Çok teşekkürler sevgili Reyhan Polat :))
Reyhan Polat
2020-10-27T10:09:07+03:00Beklenti değil de merak aslında :) böyle yazarken çok sevdim ben dediğim gibi. O şekilde de yazmak istersen yine güzel şeyler çıkacaktır biliyorum. Tekrar ellerine sağlık.
İdil
2020-10-27T09:26:32+03:00Bay M, çok teşekkürler bu güzel yorumunuz için.
Sevgili Reyhan Polat, çok haklısınız. Ben anlam kapalılığını ve sembolizmi benimsemiş bir insanım. Yazarken bunlarda kendimi bulabiliyorum. Okuyan her insanın farklı şeyler anlamasını ve hissetmesini istiyorum aslında. Ama yine de size hak veriyorum. Daha farklı benzetmeler oluşturabilecek birisiyim sanıyorum. Yine de bu tür şiirlerin benim ruhsal dünyamı daha isabetli açıkladığını hissediyorum. Bu güzel yorumunuz için çok teşekkürler. Belki zamanla ekleyeceğim şiirlerimde beklediğinizi bulabilirsiniz diye umuyorum🙏🏻
Reyhan Polat
2020-10-27T01:33:24+03:00İdil senin kalemini çok iyi buluyorum. Bir eleştirim olacak, bana göre daha farklı benzetmeler oluşturabilecek birisin, diğer şiirlerinden de yola çıkarak söylüyorum. Böyle de sevdim ben ancak taşları yerinden oynatıp ne varmış bakın, alın bu çıktı ne anlamak istiyorsanız buyrun anlayın desen şiir ısmarlamış olmam umarım. Bunu sadece bu güzel şiirine yönelik değil genel olarak belirtmek istedim. Kalemine sağlık takipteyim. :)
Mahsum
2020-10-26T23:14:34+03:00Kaleminiz az ve öz. Açık şekilde derini anlatmak.