duygularımı hapsettim kapkaranlık odalara

bağırdığımı hatırlıyorum:

ey kurban isteyen yeryüzündeki tanrılar,

sizlere sunabileceğim hiçbir şeyim yok.

öfkem kaldı dibini gördüğüm kadehlerin içinde

nezaketsizliğimi de sarhoşluğuma verin.


istiyorlar ki

beklentilerin içinde bir ömür geçirelim

çoğu kendimizin bile olmayan!

istiyorlar ki 

dört duvar sefilliğimize hayat diyelim

çoğu zamanında etkimiz bulunmayan!


ben beceremiyorum arkadaş!

ben olamıyorum bu sisteminizin kölesi

aktörü olamıyorum bu ortadaki piyesin

duygularımı ziyarete gidememenin acısını

karanlık sokakların köşebaşlarında unutuyorum,

kaybettiğim hayalleri ararken.


velhasıl ben sizin altın tasmanızı,

geçiremiyorum bu boyna arkadaş!

olmuyor.


olmasın.


🔇