Görüyorum karanlığın içindeki ışıksızlığı
Üşüyorum kulağıma fısıldayan rüzgârın çığlığında
Biliyorum kendi gölgeni dahi hissedemeyecek kadar
Bir başına kalma halini
Simsiyah gök kubbenin maviye dönüştüğü zamanın döngüsünde
Bembeyaz soğukluğun, solukluğun içinden yükseldin
Adeta bir kardelen gibi
Zifiri karanlığa, soğuk fısıltılı çığlıklara, bir başına olmanın boşluğundan
Var oldun yükseldin
Göremiyorum karanlığı, duyamıyorum fısıltılı çığlıkları
Bilemiyorum bir başına kalma halini
Varlığın ile geçmişin beyaz duvarını erittin
Gözlerimi kısıyorum ışıkların parıltısından
Duyuyorum kulağımı ısıtan melodileri
Biliyorum, görüyorum, duyuyorum bir başka nefesi
Kar beyazların içinden doğdun, bir kardelen gibi
