Sevgili Soluk,
Arayışının bu kadar uzun sürmesi şaşırtıcı çünkü saklandığın yeri senden başka kimseler bilmiyor. Yoksulluğunu gören gözlerinin, sahip olduklarını görmesini de söylemelisin. Ölmek istediğinden bahsetmişsin ama ben biliyorum, yok oluşun her türlüsünden ne kadar korktuğunu senden daha iyi biliyorum. Ve hayır, o hissiyat sadece sende olmuyor. Seni ne kadar istediğimi biliyor musun?
Öğrenemeyeceksin, beni kendi gururun yüzünden değil, benim kibrim yüzünden kaybettin; üstelik bensizlik bir kayıp değil, bir kurtuluş senin için. Kendini affetmediğin tüm zamanlar için kendine kızdığın günlerin olacak, söylemiştim; o yüzden acını süz ve açlıktan ölen sevgisiz yüreğini sula. Meleklerin var olduğu tek yer savaş meydanları, sen ve benim birbirimizi yok etmeye çalıştığımız o kurak yer. Bugün yollarımızın ayrıldığı o sokakta, ikimizin savaş meydanında bir tüy daha buldum; sen gittiğinden beri topluyorum.
Unutma Soluk, uzun süre üzüntü ile yaşayan bir fil zaten kendini her gün biraz daha öldürüyordur.
