Beyazın prensesi

Annesiz günlerimin mektup adresi

Özlemek alışmamaktır

şapkasız yürürken kristal caddelerinde senin

Unutmaya zorlayarak beynimde yankılanan sesi

Özlemek anlaşılmamaktır

Göğsüm kelebek annesi


Özlemek

Kalinina Kutuzova kesişiminde

bindiğim o eski tramvayın

asık çehreli yolcuları arasında

Yalnız yapayalnız

El ayamla erittiğim buzlu camdan bakarak

doğru durağı yakalamaktır


Özlemek bir kenti tanımlamaktır

Mesela seni

Özlemek

tamamlamaktır bir yarımı kendi yarınla

Başkasının yarasını sarmalamaktır

Meşgulken kendi yaranla


Özlemek bulamamaktır

Bir bardak demli çayın yanında simit

Yitirmektir gençliğini çocuk yaşında

Özlemek susmamaktır yanlış giden bir şeyler karşısında

Özlemek direnmenin azığıdır

ah prensesim

daha sıcak şehirlerde daha çok üşüyorum artık

özlemek ısınmamaktır

üşürken bir serçe kurumuş bir ağaç dalında


farzımuhal