Teraziye koydum varlığınla yokluğunu bir çıktı. Delirircesine eşitsin


Bu imkansız.


Peki ya bir çıksa da arıyorsa gözlerim varlığını bir midir gramajından harici? İş duygulara gelince nasıl da değişiyor dengeler dünya düzeninde. Sanki bir cihandan iki tane var biri içimdedir biri dışımda. Yüreğe ağır gelen nasıl da yok karşımda. Ne elle tutulur ne gözle görülür. Ama nasıl da var göğsünün ortasında.


Peki bu kadar dram yeter diye şöyle bir doğrulalım sandalyemizde e bi kahve de içelim ve artık düşünelim başka türlüsünü.


Neden birini sevmenin hep acı tarafına banarız ekmeğimizi?


Kavuşmayı şimdilik ipek örtüsüne sarıp kaldırırsak rafa biraz bunu konuşalım isterim.


Birini sevmenin ne demek olduğunu hiç tattık mı? Sevdik mi değil, birini sevmeyi hiç sevdik mi?


Güneşin daha parlak, yazların daha sıcak, karların daha soğuk ve bulutların daha gri hissettirmesidir sevgi. Her şey neyse o'dur ve gözümüze her şey olduğundan daha halde görünür. Her şeyi ilk defa görmek gibi, içinde ellerini çırpan bir çocuk gibi hissetmekle denktir birini sevmek. Doğru sevgi her şeye bulaşır. Burada doğru sevgi dediğimiz sevilen kişinin doğruluğu asla değildir, hissedilen sevginin doğruluğu ve saflığıdır. Uyanmayı kabul etmektir. Neye olursa olsun uyanmayı ve ne için olursa olsun devam etmeyi kabul edebilmenin en keyif veren yoludur. Her şey her zaman güllük gülistanlık olmadığında bile sevgin seni gücüyle beslerse eğer çölleri bahçelere çevirmen daha kolay gelir gözüne. O yüzden sağlam sevgiler karşılığını aramaz. Bulursa ne âlâ tabi.

Böyle bir sevgiye ulaşmanın ilk adımı çok klişe gelse de kulağımıza -ki artık her şey aşırı derecede konuşulduğu için klişeleşti- kendini sevmekten başlar. Sevmeyi, her şeyiyle kabul etmeyi, bazen yargılamayı bile kendinle öğrenirsin. En sağlam sevginin temeli de budur. Kendini sevdiğinde sunduğun sevgi beklentisizleşir. Elde varla başlamak gibi düşünebiliriz bunu.

Sevin. Yolda yürürken önünüze düşen yaprağı bile sevin. Bileden büyür sevgi. Bazen kavuşamamayı bile bile sevin. En güzel öğretmenler hep en sevgi dolu olanlardır.