şimdi bir yola düşsek seninle
tam şu anda dinlemek istemesen kendini
işte o zaman yollar güzelleşir belki
köpekler koşar arkamızdan ve sen selam verirsin onlara
Sonra bir rüzgar eser alır bizi gittiği yere götürmek isterse olmaz demezsin
sen esersin daha çok
rüzgar utanır
seyrettiğimiz dağlara gider bir kadeh nefes çekeriz içimize
sen zaten güzelsin de ben belki ağlarım
yüzümü ne zaman başka yöne çevirsem ağlarım çirkinliğe
çünkü uzaklardan görünür bana şehirler binalar insanlar
sonra sana döner tekrar güzelleşirim
o yüzden kafamın çevirdiğimde güzelleşebileceğim kadar yakınımda ol
hayat ipini ellerime verince
ne yapılır bilemedim
nereye bağlasam kurtulsam ama
bileklerimden bağlamak geliyor içimden
bileklerimden bileklerine
tutunacak dal kalmadı
biz de birbirimizle başlayalım
acımasız olsa da yine ellerimi boş bırakmadı hayat
