Yürekte kıvranan sancılar, yürüyünce hafifler mi?
Şu kapıyı çalmayan inatçı neşe, bir gün yüze güler mi?
Giden trenin ardından baktığın her ân, tüketiyor zamânı.
Bir bilet bul, yüreğini yatır omzuna, git o meçhul diyâra.
Belki de o diyârın her sokağı güneş alıyordur!
Lâkin sen, bir gölge gibi serin ve mahzûnsun şimdilerde.
Bazen de rûhundan kayıp gidenleri toplayamayacak kadar bîtâb.
