Gök gri ve ben göğün altında.
Kapkara gözlerle bakan karga.
İçimde bir huzursuzluk, içimde bir isyan.
Eşlik etti karga tüm uğursuzluğuyla.
Renk yok, canlılık yok etrafta,
Ve ben yine duruyorum en ortasında.
Kim bu ruhsuz, ne bu yağmur?
Maskem ıslandıkça akan çamur.
Uzaktan gördüğüm insanlar,
Nedir hikayeleri bilinmez.
Baktığımda gökyüzünden dünyaya,
Birer noktadır aslında.
Yeryüzünde var mıdır insandan akıllısı?
Peki ya vicdanlısı?
Her gördüğüm insanda
Var mıdır kalbinde sızısı?
Ben miyim yabancı, dünya mı alaycı?
Karga mı uğursuz, yoksa benim sorularım mı cevapsız?
İçimdeki çırpınış sürecek mi sonsuz?
Bilinmeze çıkacak bu yolculuk.
