Bir yerdeyim
Varlığım bedenime sarılan kumaştan hallice
Rüzgar saçları seviyor
Benim değiller
Kimsesizlik okşanıyor
Bir yerdeyim
İçimdeki alev harlanıyor
Nihayet burnum demin kokusuna layık
Usulca kokluyorum
Hapsetmeden
Bir yerdeyim
Dalgalar parmaklarımın eseri
Geçmişin patavatsızlığı
Nokta gibi düşüyor
Sarsılıyor dokuduğum düzen
Bir yerdeyim
Sesin gölgesi var
Kaçmak için kendimi kovalıyorum
Gözümde saklıyorum korkumu
Düşerse adımlarım buğulanır
Bir yerdeyim
Asfalt döven lastik bağırtısından uzak
Cuma öğleden sonra çocuk parkı
Ayaklarım en uzun binayı hedefliyor
Bir yerdeyim
Salıncaklar dolmuş
Köşede bekleyenlerin gözleri yere sarkıyor
Hüzün havada kucaklıyor gülüşleri
Huzurlu olan sallanmak mı
Göz göze gelmemek mi
Bir yerdeyim
Gayem manzarasına doymak
Yıllarca tırmandığım yokuşların
Birini görüyorum uzaklarda
Yokuşun başında parmak uçlarında
Boyunu aşıyor gördüklerim
Ağzını aralıyor
Baktığın yer benim hakkımdı
Kuru kalabalık
Bir yerdeyim
Kırıklarım nefret dolu
Sağlam olanı parçalıyor kesikleri
Bir yerdeyim
Bir ah olmuşum
Varlığım yokluğuma çıkıyor
Seyfullah Özalp
2021-06-23T22:58:37+03:00İmge kaygısından şiiri boğmuşsunuz. Hemen hemen her dizede akıl almaz bir imge var. İmgeler kullanmak bazı hisleri tarif etmede çok iyidir ama şiir salt imgeden ilerlemez. Keşke sokaktakini, evdekini, gözünüzün önündekini olduğu gibi, en gerçek ve en yalın haliyle yazsaydınız.