Bilmem çocuk kalma inadımdan mıydı bunca tantana?
Nerden gelsin kötü, çirkin, günah; masum çocuk aklına?
Ben de kanıp çocukça, uymuşum zehre elma diyen şeytana.
Bilmem ki çocukluk mu yoksa uydurdum mu kılıfına?
Bilmem belki korkunç büyüklerdi çocuklukta inadım,
Büyümeyi ben hep kötü ve mutsuz olmak sandım.
Müsebbibi onlar, çocuk kalınca mutlu olacağıma inandım.
Bilmem ki büyükler mi sebep yoksa kendi yalanıma mı kandım?
Bilmem belki de büyümek gerek artık,
Tüm yaramazlıklarımdan gönlüm başım yırtık.
Her düşüşümden, gözyaşımdan hayat dersimi alıp
Bilmem ki büyük kıyafetler mi giymeli çocukluğu çıkarıp?
