Dünyamı sarmalamış olan bu
Suyun paklayamadığı kirler
Aklın anlayamadığı işler
Dilin aklayamadığı suçlar
Sanki yine keder
Sanki
Bir yeis faresi
Aranıyor beynimde
Bulmak için aklın ambarını
Bilinmezler nehri sürüklerken
Sen dalına tutunuyorum
Bilmezdim evvelden meğer
Aşk imiş varlığın gayesi
Şimdi duyuyorum umudun sesini
Fısıltılar bile gür sen söylersen
Hakikat sussun sen konuş
Kusurlarının kusursuzluğu
Benliğimi zedeliyor
İnançlarımı körelten
Şirk daveti gözlerin
Belki olacak güzel
Belki
Meus ahvalim usandırıyor seni
Elbet
Beni de benzeteceksin kendine
Sen ki
Zift yüreğime renk veren
Ağzımdaki kan tadını
Gül şarabı edensin
Ve de
Beni
Mest
