Bazen ölmeyi hayal ediyorum. Ama her defasında, sonrasında, var oluyorum. Gerçekte böyle olmayacak olması çok acı. Cennet ve cehennem. Bunlar yerine tamamen yok oluşu tercih ederdim. Çünkü cehennem…Orası gitmemin kesin olduğu fakat gitmek istemediğim tek yer. Ölümümü ertelememin sebepleri yaşama tutunmaktan çok, ölümden sonra yaşayacağımızı söyledikleri şeyler. Ve o beyaz kefen… Ne kadar da ürkütücü. İnsan olmak, var olmak, olmak. Anlamlandırılması çok zor bir şarkı gibi. Yok oluş ve aşk ne kadar da benzer. Varlığı olan ama hiçbir zaman gerçekleşmesi mümkün olmayan iki kavram. Belki de sadece insan uydurması, bütün bu dünya gibi.