Bir ışık doğdu puslu pencereme
Güneş gibi dönüp durmaz
Yol sormaz yordam sormaz
Sanki cennetten bir çiçek değdi ellerime
Işık vurdukça kayboldum
Dün oldum evvel oldum
Anlayacağın sen geldin ve ben
Ben kayboldum
Asırlardır ışık vurmamış kalbimle
O gün anladım yalnızlığı
Sensizlik karanlığım
Bir gölge kadar da değersizmiş varlığım
