Dökülen yaşlarımız vardi hani.
Gözlerimizden.
Otururken porsuk kenarında,
Durmak bilmeyen düşüncelerimiz sessizce akardı kenardan.
Gökyüzü dar gelir ruhuma,
Bilmeden yaşamak nedir dedirtir.
Akıp gider bana sormadan,
Ne haddinedir!
Geçer insanlar bir bir yanımdan,
Akılları nerededir sorarım.
Evde sıcak koltukta derler, üşürüm.
Balıklar açar kanatlarını,
Üzülürler, porsuk yalnız kalır.
Öpmek isterim yanaklarından,
İncinirler, sakınırım.
