Ve ansızın fark etti ki,
Kendi ayakları üzerinde durmaya öyle odaklanmıştı ki,
Her bir hamleye öyle duyarlı hale gelmişti
Ve öyle tetikteydi ki
Tek ihtiyacı ayaklarının yerden kesilmesiydi.
Tek bir an dilerdi,
Hiç ses geçirmeyen bir kulaklıkla yüksek sesle dinlediği bir müziğin içinde kaybolurken dünyada ne olduğunu ya da başına ne geleceğini umursamadığı bir an.
Her şeyi düşünmek zorunda olmadığı bir an.
Bazen sadece aklını kaybetmek
Ve her şeyin bu kadar farkında olmamak isterdi.
Bazen hayatta kalma mücadelesine ara verip gerçekten yaşamak isterdi.