Bir An Vardı...

Sevgilim,

Bu mektubu yazarken ellerim titriyor. Kalem bile seni yazmak istemiyor, çünkü seni ifade etmekte her zaman yetersiz kaldı. Bunun farkında ve bu sefer denemek dahi istemiyor. Korkuyor, seni anlatamamaktan. Ama zorlayacağım onu; yazacak, yazmak zorunda. Tabii kimi kandırıyorum? Doğrusunu söylemek gerekirse, ben de korkuyorum. Tekrardan yüreğimin deşilmesinden, içimde bir kez daha o boşluğu hissetmekten korkuyorum. Ama işte yine yazıyorum. Biliyorum, deşilecek yüreğim. Biliyorum, beynim senin sesinle yankılanacak. Ve biliyorum, her satır bana bir kez daha seni hatırlatacak. Ama yine de yazıyorum. Çünkü başka türlü bu acıya nasıl dayanılır, bilmiyorum.

Yazıyorum çünkü seninle yeniden konuştuğumu hayal ediyorum. Sen bana hiçbir şekilde cevap vermesen de yazıyorum. Hayalimde sana cevaplar verdiriyorum, ama olmuyor. Galiba hayallerim bile senin güzelliğini resmetmekte yetersiz kalıyor.

Biliyor musun sevgilim, senin gittiğin gün ruhum da beni terk etti. Seni bulmak için yola çıktı. Ne zamandır bir haber alamıyorum ondan. Seni buldu mu? Bulmuş olsaydı haber verirdi, değil mi? Belki de senin gözlerinde takılı kaldı. Bu yüzden kopamıyor ve geri dönemiyor. Öyleyse kızamam ona. Ben olsam ben de senden ayrılamazdım. Umarım seni bulmuştur. Ama içimde bir his var, biliyorum: O seni buldu. Ve siz, şu anda bir yerlerden beni izleyip gülümsüyorsunuzdur. Her hatamda, her yanlışımda benimle tatlı tatlı dalga geçiyorsunuzdur. Ah, ne çok severdin bunu yapmayı!

Buradasın, değil mi? Lütfen burada ol. Çünkü senin bir şekilde burada olduğunu düşünmek bile bana katlanma gücü veriyor.

Bir an vardı işte... bir an… Asla bitmesini istemediğim bir an. Seninle geçen o zaman dilimi, hayatımın en saf, en güzel anıydı. Şimdi beni o ana koysalar ve bir döngü içinde yalnızca seni yaşasam, sesimi çıkarmam. Zaten şimdiden pek bir farkı yok, çünkü sen gittiğinden beri zaman durdu. Bir döngünün içinde sıkışıp kaldım. Zaman da hak vermeli. Çünkü sensiz geçen her dakika, dünyada cehennemi yaşamak demekti. Bu yüzden sen gittin gideli her nefesim yarım, her adımım boşlukta.

"Sevinçler bir yerde biter, acıların ise bir sınırı yoktur."

Ne olur beni bekle, olur mu? O güne kadar seni her nefeste, her duada taşıyacağım.

En kısa zamanda görüşmek üzere...