Şehre ilk baharda yağmur yağdı gözyaşlarımı gizledi

Gök gürültüsüne karıştı hıçkırıklarım

Gökten yağan giderlere götürdü umutlarımı


Bir pamuk ipliğine bağlı artık hayatım

Kalmadı nefret etmeye bile takatim

Sevmeye engel evcil acılar yeşerttim

Uyandırdı bütün halkı ahu efganım

Ama bir türlü uyanmadı kara bahtım


Bir masal dinledim on sene sürdü

Başları çok mutlu geçti sonu ise kötü

Bütün iyi niyetlerimi yargıladı döktü

Kalbimde aşka dair ne kaldıysa söktü


Ben yandım kalbim kül oldu

Her açtığımda gözlerim doldu

On sene boyunca bu masalda

Ne yeşerttiysem hep soldu