Bir çevreye ihtiyacımız var; bu çevre bizi destekleyecek, bizimle olacak ve bu geçici dünya hayatında yaşadığımızı hissettirecek. Günümüz insanının en büyük eksikliği budur. Çünkü insanların hepsi varını yoğunu yalnız kalmaya harcamaktadır; video oyunları, sosyal medya hesapları, filmler, şarkılar... Şu an herkes kulaklığını takıp köşesine çekilip şarkısını dinleyip oyununu oynayıp filmini, dizisini izlemek istiyor. Hiç kimse herhangi bir kimseyle yakınlaşmak istemiyor. Çünkü bunun getireceği zahmete veya vereceği keyfi karşılaştırdığında ortaya mantıklı bir hesap çıkmıyor. Ancak unuttuğumuz bir şey var: Yalnızlık denilen bir bela. Bu bela insana musallat olduğu anda, insan herhangi bir sanal ortamda iyi hissedemez. Çünkü milyonlarca yıldır birbirimize sıkı sıkı bağlanarak bu günlere kadar geldik. Bundan sonra da hayatta kalmak istiyorsak, birbirimizi daha sıkı bağlanmalıyız ve bu yalnızlık denen sinsi düşmanla kol kola, sırt sırta, omuz omuza bu yola baş koyarak savaşmalıyız. Bu şekilde kazanacağız.
