boy ölçtüğüm duvara bakıyorum.
çizikleri nasıl heyecanla geçtiğimi düşünüyorum,
her çizik bir kez daha yaşatıyor olsa da büyüme hevesini içimde,
Soluklanıyorum ve nefret ediyorum her bir çizgiden.
Büyümenin dayattığı her bir hevesten.
Yenilik diyorum bu, bir aldatmaca.
Ötesine gidemeyen, gerisinde duramayan kötü bir aldatmaca.
Çok anladığım az anlaşıldığım bir dünyadan ayrılıp,
Anlamanın yükü sırtımda anlaşılmaya çığlıkla,
bir başka dünyada soyutlașma.
Öyle ki
Avuçla çiviyi duvara ters çakmak kadar acı ve anlamsız
yaslandığım her duvarda o çizik kadar ilerleyeceğimi düşündüm işte,
sonrası,
Avuçlarımla çiviyi...
