Aramızda uçurum sarkıtları vardı buzdan
Sen temmuza rağmen güzel gülünce
Yalnızlığın vadilerine küheylanlar iner
Hüzün tozardı yüreğim
Sen yanaklarına badem sürgünleri yürüyesice
Sevincinden kırmızı serçeler kopasıca, sen!
Bileklerine zeytin bahçeleri inerken
Şimdi seninle bir siyahı yazacağız
Önce camlarda yağmur damlaları üşüyecek
Adını anmanın getirdiği kefaleti ödemek için
Gözlerime oturacak kan
Mürekkep dolacak ümidin bütün boşluklarına küflenip bozulmasın diyerek
Ben aç ve sefil yollardan yazıyorum
Yüzme bilmeden derinliği
Öpmeden boynunda serinliği
Bir denizin bütün hacmine
Bilmeden kulaç atıyorum
10Eylül’23
Mirza Şâmil.
