Sonra ne olacak? Şüphe ve korkuların kuyusunda sonrayı düşünmek.
Zaten sonralar da sakin ve güvende anlarda düşünülmez değil mi?
Bu hep böyle mi olacak? Bilmiyorum. Bilmek de istemiyorum. Çünkü bilinemez.
Olasılıkların hesabını yapmak bana göre değil. Ama yaparım da. İşime de yarar genelde. Fakat yine de bana göre değil, sonrasını hesaplamak.
Ve burda, tam burada bilinçli bir şekilde bunu yapmayı reddediyorum. Çünkü duygumu yaşamak istiyorum, şüphesiz, karmaşalarını kabul ederek. Zorluklarından keyif alarak.
Yarından hiç bir zaman emin olamayız. Yarının belirsizliğini kabul etmek ancak şimdinin duygusunu yaşamayı mümkün kılar. Yarının belirsizliği şimdimizi belirsiz kılıyorsa eğer, boş verelim o zaman.
Ya boş verelim, ya da boş ver sonra ne olacak. Şimdi burda ne oluyor yaşayalım. Şimdi beni nereye koymak istiyorsan oraya koy. Şimdi diyelim ki biz birlikte iyiyiz. Şimdi diyelim ki yüzüne bakmak beni gülümsetiyor. Şimdi mesela ben diyebileyim ki sana, birlikte yürürken etrafta ne olup bitiyor bakmıyorum bile.
Boşverelim sonra ne olacak, şimdi ne oluyor bilmemiz yeterli.
Şimdiyi belirsizleştirme.
