Yaktığın ilk yer evinken
Bir gece anlarsın dört duvarının kıymetini
İlk balyozu atarken umarsız
Ayaz vurduğunda
Gece korkuttuğunda
Anlarsın
İnsan korumalı evini sarmalı
Her çiçek bir gün solar
Her yolcu bir gün gider
Sana sen kalırsın ve de
Çok da önemsemediğin tuğlaların
Anlarsın
Ayazın peşi güneştir
Ölüler elbet dirilir
Sen her gün ek çiçeğini
Varsın solsun
Varsın gitsin
Herkesin yurdu zaten uzaklardır
