Yine bir akşamüstü yaklaşıyor.
Ve kuytulara çekilmeye başlıyorum.
Senden sonra kalbime ölüm yakın.
Bedenim zaten aciz, ruhumsa çok büyük bir boşlukta azap çekiyor.
Sana hala âşık mıyım? Bilmiyorum.
Belki de hala seviyorum seni.
Ve artık hayatı umursamıyorum.
Doğrulup sigarama uzanıyorum ve o son nefesi büyük bir azapla çekiyorum içime.
Yavaştan uykusuz gecelerimle dost oluyorum.
Seni artık düşünmüyorum çünkü hissediyorum.
Seni yokluğunda hissediyorum, tıpkı yanımdaymışsın gibi, el eleymişiz gibi diz dizeymişiz gibi
Derken bir sigara daha yakıyorum sabahı sonsuz geceye ve yavaşça gevşiyor vücudum, sonra geriye yaslanıp yine seni düşünmeye dalıyorum.
Senden geriye kalan bir köşesi yırtık fotoğrafınla düşünüyorum seni.
Geriye döneceğinin umudunu yeşertiyorum kalbimde.
Sonra kalbime bir sancı düşüyor.
Acı bir tebessümle doğruluyorum ve umutsuzca uzanıyorum sigarama.
Gece sabaha çalıyor yavaştan ve kuytulardan çekilmeye başlıyorum.
Ölüme yakın olan kalbimi aciz bedenime yerleştiriyorum.
Ve yarım kalan bir ruhla sabahı karşılayan ilk adımları atıyorum sendeleyerek.
Sonra karakterime bürünüp ilerlemeye çalışıyorum ve geceyi büyük bir özlemle bekliyorum.
