her okuduğumda keşke ben yazsaydım dediğim bir sürü cümle... yeni açmış haziran çiçekleri, beyaz kelebekler ve aptal fransız şarkıları... aşk mı? belki işten eve dönerken yorgun gözlerle izlediğim deniz manzarası... belki dolunay manzaralı bir otobüs durağı...
aşk mı? evet evet…
işten dönerken izlediğim deniz manzarasına bile bakmayan o insanlar...
hep bir yerlere yetişmeye çalışan insanlar...
insanlar... kayıp kalpli insanlar...
gri dünyalı insanlar...
ah, hepimiz ne kadar da yalnızız.
pembe çiçekli yokuşu yalnız çıkar gibi yalnızız.
bir gece yarısı yeşil lambamın aydınlığı, yeşil kaplı defterim.
ve bir gece yarısı masanın üstünde duran sarı saç telim.
kurtulmalıyım beklentiden, kurtulmalıyım beklemekten.
umut denilen şu sağanak yağmurlu tepelerden.
