Bugün bisikletim ile şehirde biraz dolaştım. Bankların, ağaçların, cıvıl cıvıl olan plajların ve restoranların önünden geçtim. Hani şu akşam olduğunda ışıklı tabelaları olan. Saçlarımın arasında rüzgarın dolaşmasına izin verdim. Sonra sahile gittim. Gün batımını seyrettim ve aslında bu manzarayı çok sevdiğimi fark ettim.
Kumlar soğuk ve yumuşaktı. Denizse mavi ve turuncuydu. Güneş denizde biraz dalgalandı ve sonra tüm güzelliğiyle son kez göz kırptı ve kayboldu. Bense öylece saatlerce gökyüzünün turunculuğunu seyrettim.
İnsanlar oradan sadece yürüyüp gidiyorlar. Oysa bir an dursalar ve kafalarını gökyüzüne kaldırsalar o muhteşem manzarayı görecekler. Fakat kimse durmadı. Herkes gitti. Orada sadece durup gün batımını izlemek, çok sevdiğim eski bir şarkıyı tekrar duymak gibiydi.
