Hızlı koşarak kaçabileceğimi sanmıştım yalnızlıktan.
Doğrudan, sızıdan ve insanlardan.
Koşarken çıktı yolum karanlığa, karanlığıma.
Sevmenin yeşereceğini sanmıştım hissizlik toprağımda.
Yusuf kaçtı, korktu karanlıktan.
Beni itmediler, ben atladım.
Nuh ölmemek için bir gemi yaptı.
Oysa ben...
Oysa ben yağmurun altında türkü söyledim.
Ben kurban edildim. Kendim tarafından!
