Kendinden mutlu değilmişsin,

Bir aynada kırık suretin var,

Kendi yüzüne bakmaktan korkar,

Yabancı gelir her bakış, her iz.


İnsanlarla anlaşamıyormuşsun,

Her kelime bir yabancı dil,

Arada sırada dokunur bir el,

Ama hep kayıp, hep bir eksik his.


Kendini sevmekten uzak düşmüşsün,

Her gülüşte bir hüzün saklı,

Konuşmak istediğin ama sustuğun,

Bir iç çekişle dolu her anı.


Bir yol ararsın, bulamazsın,

Kendine yabancı, dünyaya sitemli,

Kendi gölgenle dahi kavga eden,

Bir ruhta kalmış son umut yerli.


Belki bir gün, kendini bulursun,

Kendinle barışır, insanlara karışırsın,

Ama o güne dek, bu yalnızlık,

Senin en sadık yoldaşın olur, bilirsin.