Hiçlik değil hiçliğe mahkûm bırakılmaktı kırılmışlık.
Herkes kendi çıkarları için savaşta,
Fazla mıyım dünyaya?
Öfkemi düşüncelerimin arkasına saklıyorum. Biliyorum çünkü herkes kendi derdinde.
Hatta kendi dertleri o kadar büyük ki bağırdığın halde duyulmuyorsun.
Evet, giden kaybeder ama her şeyini kaybetmiş kişi daha ne kazanabilir ki?
Pas tutar içine zincirlediği duygular.
Nefreti senin en yakının başlatır, diğerleri nefretini sürdürür.
Kimsin ki sen, neden alçak ve pislik insanlar seni o kuyudan çıkarsın?
Sen hiçsin, görünmezsin, mutsuzsun hiçbir şey başaramamış bir alçaksın.
İnsanlar her şeye fazla anlam yüklüyorlar.
Kafamızda kurup olmayınca üzülüyoruz,
Bir nevi kendi yarattığımız duyguların katiliyiz.
Toplumda parası olan herkes güçlüdür.
Parasızsan hiçbir şey yapamamış aptalsındır.
Kafam pazar yeri sanki,
Hani pazar bitince her yerde pislik kalır ya o durumdayım.
Bir türlü toparlayamıyorum şu sonu olmayan düşüncelerimi,
Bazen unutuyorum kırmanın toplamaktan daha kolay olduğunu.
