Ellerim hamur kokuyor, Garipsiyorum.
Un, buğday, yulaf, irmik İşçisiyim.
Üretmenin hazzını
Var oluşuma ödül olarak Sunuyorum.
Bedenimde garip sızılar Yüreğimin sancılarını Unutturuyor.
İşçiyim ben.
Başak tarlalarına gün doğuyor. Umudum tüm dünyayı kucaklıyor Sevgim ışıldıyor pamuk tarlalarında Göğe bakmanın
Hazzını sunuyorum. Yüreğimin acısına
Garip bir insan oldum
Bileli beni
Ödülü var olmakmış garibin
Tüm kainatı anlama hissi ile Çırılçıplak kimsesiz Sahillerin bekaretini Bozuyorum
Ödülü uyum oluyor.
Yüreğin acısını Unutturuyor ellerimin kokusu... Sevgiyi yüceltiyor. Mezarıma çok sevdi hem de çok sevdi Yazdıracağım.
Hamuru, yulafı, başağı, denizi, güneşi...
Tüm yapraklar defnedecek bedenimi Ben gariptim bildim bileli Koklasam bu elleri içime Çeksem yoğrulan hamur Düşlesem tan kızıllığını
Işık olur ölürüm
Çok sevdi desinler bu elleri Giderek kırışan efsunla Bulaşan hamur kokusuna..
