harfi harfine bir ezber gibi dökülür dilimden gece

unutulmuş bir kitap kanamaya başlar 

suladıkça gül kurusunu en orta yerinden

bir kadına en çok kaç şiir yazılır

adının geçtiği her yerde 

hemen mi o hava çalar pencereden taraf

perde yellenir radyo kendi kendine dillenir 

kalbim -derim - elimi göğsüme koyup o vakit 

kalbim bu ritim bizi bitirir

bitti diye biten uzun bir paragrafta gülüşü şavkır 

bir mimik kıpraşır unutulmuş yerinden 

göz kırpışı bir an için zihnimi karıştırır

daha ne kadar hatırlanır bir kadın 

kokusuz dilsiz yüzsüz 

saf bir duygu olarak daha ne kadar kalır