doğarken bileklerine ağırlar bağlanmış
çok denediysen de pınarlar durmazmış
bahçeler ve pembe hayaller kandırmazmış
bir beni ben görür uzaktan da ağlarmış
bak hayat sende beklemem diyor
duy her şehir harabeyim gel diyor
git kapılmış köşelere dışarıda kal
bir aşk yerden münezzeh bittim diyor
akışsız bir kara zaman donuk
aşksız bir çiçek yüzüyor soluk
mevsim mevsim dolaşıyor sensiz
vedasız bir yaz yükseliyor yanık
bu taşlar sökülmez benden inan
ne zaman ne yer ne bir aşk yanan
ne güz sildi kramplarımı ruhuma saplanan
ne kuğulu çekip aldı beni korkunun dibinden
parça parça karışacağım rüyalarına dokunsan
alev alev düşeceğim gözünden canım ağlasan
sonsuz bir acı hoş gelecek kalbime gitsen
damla damla söndürecek yazımızı sabah
hoşça kalın ey zincirsiz sirenler
hoşça kal ey mahpus okyanus
hoşça kal intihar eden yağmur
hoşça kalın ey nedensiz korkular
