İnsan bir kere sever
Bir kere ölür
Bir kere doğar
Ve kıvrımlarında yaşam
Bir kere gezer
Gece ile gündüz gibi
Bir kere doğar ve batar insan
Dallarından düşen yapraklar
Kurur gider
Usul usul kucakladığı rüzgar hep
Bir kere
Serap misali sevgilinin gözleri
Bir kere
Issız ıssız diyarlardan gelen bir haber gibi
Bir kere
Ağır ağır çıkarken
Hayat merdivenlerinden insan
İnsanlığını unutur
Unuttuğu yerlerden
Sancısı biter
Unutulduğu yerlerinden kanar
Çıktın mı o merdivenlerden
Bir kere
Sevmek gerek
Sevmek bir kere
Bir kez sevdin mi
bir daha sevemezsin
Yuvarlandın mı gözlerinden aşkın
Bir daha ağlayamazsın
Tepetaklak eder seni
Sivri ve de kibirli basamaklar
Düştün mü bir kere
Derinlerden hıçkırıklar duyulmaz
Derinlerden derinlere yüzeceksin
O zaman da
Derinlerden bakacaksın hayata
Sonra
Göreceksin baktın mı bir kere
Derinler zirveleri imiş yaşamın
Zirvelerden düşmekse bir kere
