Yedi cihanda yoktur benzerin
Ettim edemedim yola geldim
Geçtiğim yolların yıkık dökük duvarlarında ismin
Ezberlediğim türküleri ezdim geçtim
Ben varım diyorken yalandı her şeyin
Şimdi yoksun bu mudur hakikatin senin
Nerede kaldı her gün söylediğin ismim
Belki de bunlar çoktan çizilmişti
Ben bilemedim
Koyduğum yerde bulamıyorum ellerini
Hangi zehirde dinlenir yaşın senin
Rüzgar gibi esip geçti ummadığım dertler benim
Delip geçer dediler inanmadım
Koştum geldim
Kurtulamazsın dediler inanmadım
Başımı yörüngenden hiç ayırmadım
Ağlamaz olursam
Çok anladığımdan
Durulursam bir tas su ver âzad et kov yine kapından
Alışkın oldum vefasızlığın koynunda
Eğer susarsam felaketim olur bu satırlar
Bir gün beni ararsan en kuytuda
Beni anlarsan en sonda
Bekliyorum hâlâ seni o tren garında
Teyirler ne çok
Bekleyenlerin ellerinde bir hatıra
