bir otobüsün buğulu camından etrafı izlemek gibidir hayat.

ne kadar odaklanmaya çalışırsak çalışalım görebildiğimiz hızla akıp giden ömrümüzün yansımaları olur sadece.

çabalarımız , hayallerimiz , umutlarımız bir sonraki adımı planlamamız ve hiçbirinin olanlarla bağdaşmaması.

tıpkı bir otobüsün buğulu camından dışarıya bakıp nesnelere anlam yüklememiz gibi.

bizlerse nereye gideceğini ve hangi durakta ineceğini bilmeyen habersiz yolcularıyız akıp giden hayatın.

elimizden gelense sadece buğulu camdan dışarıyı izlemek...

Not:Fotoğraf pencerenin perdeye yansımasıdır.